Gott að kunna þetta!

Ég væri alveg til í að kunna að dáleiða sjálfa mig því að sá hæfileiki hefði nýst mér jafn vel og þessum manni í gær. Því í gær lenti ég í þeirri skemmtilegu lífsreynslu að tekin var af mér tánöglin af annari stóru tánni minni. Þessi ,,aðgerð,, var framkvæmd á heilsugæslunni í hverfinu mínu undir handleiðslu læknis og hjúkrunarfræðings. Þar sem engin tími var laus hjá mínum lækni fékk ég tíma á bráðamóttöku á heilsugæslunni þar sem hægt er að tala við hjúkrunarfræðing og lækni ef til þarf. Ég hafði bara hugsað mér að láta líta á tánna góðu í von um að fá pensilín til þess að losna við þessa skemmtilegu sýkingu sem var að hrjá mig. En ekkert hefði getað undirbúið mig undir það sem kom næst. Hjúkkan tilkynnti mér að læknir þyrfti að skoða gripinn því að ekki þótti henni táin falleg. Læknirinn kom og sagði að ekkert væri annað í stöðunni en að taka nöglina af! Læknirinn hóf svo undirbúning hinnar stóru aðgerðar og tók til við það að deyfa tánna fyrir komandi átök. Ég sá svo glampa á tólin sem til stóð að nota við þetta og ég get ekki sagt að á þeim tímapunkti hafi mér liðið vel með þetta. Þegar læknirinn byrjaði að deyfa sagði ég við hann að búast mætti við því að deyfa þyrfti mig oftar en einu sinni því að eitthvað tæki ég illa við þessu eitri. Margar tilraunir voru gerðar en allt kom fyrir ekki. Táin var alveg að springa af allri deyfingunni sem í hana var komin að ekki komst meira fyrir. Allt var þetta til einskis því að ennþá fann ég vel fyrir tánni. Læknirinn sagði þá að það þýddi ekkert annað fyrir mig en á bíta á jaxlinn og harka þetta af mér. Þannig að án deyfingar kippti læknirinn með sínum tækjum og tólum tánöglinni af í heilu lagi. Og það get ég sagt ykkur að þetta var helvíti vont og núna skil ég betur af hverju það að rífa neglur af fólki er talin góð pyntingaraðferð!! Eftir næstum 2 tíma veru á heilsugæslunni labbaði ég einni tánögl fátækari heim á leið með umbúðir á stærð við boxhanska á tánni. Þetta var einhvern veginn ekki sú byrjun á góðri helgi sem ég hafði ætlað mér :)

Dáleiddi sjálfan sig fyrir skurðaðgerð

Fáránleiki tilverunnar,ævisögur og brjóstastækkanir

Á síðustu tveimur dögum hef ég lesið á netinu fréttir sem eru í senn ekki-fréttir og svo hryllillega grátbroslegar fréttir að ég hef bara ekki vitað annað eins. Í gær las ég stutta frétt um 12 ára stúlkubarn sem átti sér enga ósk jafn heita en brjóstastækkun í afmælisgjöf þegar hún yrði 13 ára. Og svo í morgun las ég um unga stúlku sem ætlaði að leggja hart að sér við það að ljúka við ævisögu sinni áður en hún verður 16 ára. Hvað er í gangi? Hin 12 ára hafði fullt samþykki frá móður sinni fyrir brjóstastækkuninni en hún ætlaði þó ekki að gefa henni þetta í afmælisgjöf þegar hún yrði 16 ára. Já, því að annað væri nú bara asnalegt! Þessa aðgerð réttlættu þær svo með því að hún myndi hjálpa stúlkunni að verða fyrirsæta í framtíðinni. Þá geta þær nú ekki verið að tala um frama í hátískuiðnaðinum því að þar eru nú flestar fyrirsæturnar brjóstalausar. En nú að ,,ævisögunni,,.    Engin veit sína ævi fyrir en öll er, þessi málsháttur á mjög vel við í þessu tilviki. 16 ára fólk skrifar ekki ævisögur, það skrifar minningar frá hluta ævi sinnar. Þegar maður er 16 ára hefur maður auðvitað upplifað eitt og annað en það eru samt sem áður smámunir miðað við það sem maður lærir þegar maður eldist. Og svo er það eitt. Ég skrifaði dagbækur í mörg ár og þegar ég las þær yfir ca. ári eftir að ég skrifaði þær fannst mér sumt bara ansi kjánalegt sem stóð þar skrifað. Ég held að viðkomandi stúlkukind eigi eftir að hlægja all hressilega eftir 10 ár og segja með sjálfri sér ,,Hvað var ég að hugsa?,,.