Ég er líka ósátt Guðmundur!!

Ég er sammála honum Guðmundi að því leyti að ég er ósátt við þennan dóm. Hann hefði átt að fá miklu lengri dóm, lesið bara málsskýrslur! Þvílíkur viðbjóður! Ég vona að hæðstiréttur bæti við fangelsisdóminn þegar málið verður tekið fyrir þar því að Guðmundur ætlar auðvitað að áfrýja dómnum jafn ósáttur og hann er nú við þetta allt saman!

Ósáttur við dóminn

Ætli Sturla viti af þessu?

Hvað eru þetta margir þúsund kallar? Hvað ætli að magnið dugi á meðal vörubíl? Ætti ekki að vera erfitt reiknidæmi nema fyrir þær sakir að verðið á díselolíunni er alltaf að hækka og hækka.

Olíuleki á gatnamótum Borgartúns og Höfðatúns

Nei, hættu nú alveg!!

Fyrsta færslan mín á þessari bloggsíðu minni fól í sér lýsingu á för minni um hið meingallaða kerfi Fæðingarorlfossjóðs.  Ég var ólétt og ætlaði eins og hver önnur manneskja í þeirri stöðu að sækja um fæðingarorlof en á dauða mínum átti ég von á frekar en þeirri martröð sem ég lenti seinna í. Martröð þessi endaði með því að ,þrátt fyrir að ég hafi verið í fullu námi síðan haustið 2005 og í vinnu á sumrin og með náminu, að ég fékk aðeins það sem kallað er fæðingarstyrkur. Fæðingarstyrkur er sú upphæð kölluð sem fólk sem er hvorki í námi né úti á vinnumarkaðnum er að fá í sínu fæðingarorlofi. Sú mikla upphæð eru heilar 43.899 krónur á mánuði í 6 mánuði!! Vegna þess að ég þurfti að minnka við mig námið á meðgöngunni og seinna að hætta að vinna vegna veikinda þá var alveg eins og seinustu 2 ár hafi þurrkast út. Því að bara vegna þess að á 6 mánaða tímabili á seinustu 12 mánuðum fyrir fæðingu barnsin var ég ekki með nógu mikið nám né nógu mikla vinnu (vegna veikinda minna) þá var það bara túlkað eins og ég hafi bara verið heima hjá mér og gert ekki neitt. Engar undanþágur voru leyfðar og ég varð að gjöra svo vel að láta mér þessa upphæð að góðu verða. Það var ekki hægt að fara bara 6 mánuðum lengra aftur í tímann þegar ég var í 100% námi og þá hefði ég fengið fæðingarstyrk námsmanna, sem er helmingi meiri en fæðingarstyrkurinn, eða aðra 6 mánuði í viðbót þegar ég var í 100% vinnu og þá hefði ég fegnið 80% af laununum mínum í fæðingarorlofi sem launþegi. Nei, engar undanþágur, en mér var meira en velkomið að kæra úrskurðinn en fékk samt að vita það að niðurstaðan yrði alltaf sú sama og á meðan fengi ég engar greiðslur. En svona endaði þessi martröð sem sagt. Ég hélt mig vera lausa úr klóm kerfis Fæðingarorlofssjóðs en komst að öðru. Fæðingarorlofi mínu er nú lokið og ætlaði ég mér að fara aftur að vinna. Ég gat því miður ekki snúið aftur til fyrri starfa því að á þeim vinnustað er unnið í vaktavinnu. Ég ákvað því í sakleysi mínu að fara og sækja um atvinnuleysisbætur ef ske kynni að ég fengi ekki aðra vinnu strax. Því að engin getur lifað á loftinu sama hvað hver segir. Ég fékk fljótlega að vita það í viðtali mínu við þjónustufulltrúa í Vinnumálastofnun að það væru ekki miklar líkur á því að ég hefði rétt á atvinnuleysisbótum. Og ástæðan? Jú, hún var sú að vegna þess að ég hafi verið á fæðingarstyrk og að styrkur væri ekki laun og þá hefði ég ekki rétt á bótunum!! Það er sem sagt búið að ákveða það að fólk sem þiggur fæðingarstyrk frá Fæðingarorlfossjóði ætli sér ekki að fara að vinna eftir orlofið. Það eru ekki bara heimavinnandi húsmæður sem fá fæðingarstyrk eins og mál mitt sannar. Ég er að fara aftur í nám í haust og þarf að sjálfsögðu að halda áfram að borga mínar skuldir eins og annað fólk. Ekki veit ég ennþá hvernig þessi martröð endar en ég læt ykkur vita þegar ég vakna. Sæl í bili.

Fuglafóbía af verstu gerð!

Þessar staðreyndir eru ekki til þess að mér sé eitthvað betur við þennan óþolandi fugl. Ég þróaði mér mér fuglafóbíu á mínum yngri árum vegna hræðslu minnar við þessa fugla og á ennþá meira að segja erfitt með að fara niður á Tjörn að gefa fuglunum.  Þar sem ég bjó fyrir vestan var kríuvarp rétt fyrir neðan húsið okkar en þegar ég var mjög ung átti ég ekki við þetta vandamál að stríða heldur þróaðist það þegar ég varð eldri. Til þess að komast út á íþróttavöll þar sem ég æfði íþróttir á sumrin varð ég að fara í gegnum svæði sem kríurnar töldu vera í sinni eign og vörðu með öllum ráðum. Eitt skiptið þegar ég var á leið heim af vellinum elti ein krían mig langar leiðir. Þegar ég segji langar leiðir er ég ekki að meina einhverja 100 metra heldur allt að kílómeter eða alla leiðina heim til mín inn í bænum (ég bjó rétt við mörk bæjarins) Eftir þennan atburð varð ég aldrei söm. Ég gat ekki farið fótgangandi út úr bænum og geri ekki enn yfir sumartímann. Yfir bæjarmörkin báðu megin fer ég ekki nema í bíl. Svo er það gólfvöllurinn. Nokkrum sinnum kom það fyrir að ein krían tók sig til og verpti á miðjum vellinum og varði auðvitað sitt með kjafti og klóm. Völlurinn í mínum heimabæ er ekki þannig að kríurnar séu hluti af honum eins nokkrir vellir hérna fyrir sunnan þannig að meðan reynt var að finni hreiðrið og eyðileggja það varð ég stundum að sleppa nokkrum holum því að ég treysti mér ekki inn á yfirráðarsvæði kríunnar. Hér í borg óttans er nú ekki eins mikið um að maður þurfi að vera á yfirráðarsvæði þessa hryllilega fugls en fóbía mín þróaðist fljótt yfir í fóbíu fyrir öllum fuglum meira og minna. En þar sem návígi við fugla er ekki eins mikið hér og fyrir vestan þarf ég sjaldan að hafa áhyggjur. Hafa áhyggjur af því að gera mig af fífli þegar ég fleygji mér í jörðina öskrandi og grátandi og fást svo aðeins til þess að standa upp þegar búið er að fullvissa mig um að öndin sem var við fætur mér sé farin!! En svona er þetta bara. Þetta er minn kross að bera!

Íslenskar kríur leggja árlega að baki 30-40 þúsund kílómetra ferðalag

Ég ætla ekki að vera með

Ég ákvað það að ef ég myndi blogga í dag þá myndi ég ekki blogga um atburð dagsins og ætla að standa við það. Ég er hvort sem er ekki í stuði til þess og ætla ég að enda þetta með því að segja ykkur það að aftur komu fríblöðin bæði inn um lúguna hjá mér í dag. Ég held að ég verði bara að hringja og athuga hvað þeim gengur til með þessu að bera út blöðin bara tvo daga í röð! Eitthvað gruggugt við þetta allt saman!

Mótmælin fóru úr böndunum

Undur og stórmerki!!!

Í morgunsárið, eða kl 6:50 vakti litla drottningin okkur, (ég er sú stóra), því að hennar mati var komin dagur. Við foreldrarnir stauluðumst á fætur og ég fór fram í eldhús að hita pelann og eftir það fór ég fram í gang og viti menn!! Á gólfinu lágu bæði Fréttablaðið og 24 stundir. Í dag fengum við bæði fríblöðin inn um lúguna og það hefur ekki gerst hér á bæ í margar vikur. Þvílíkur dýrðardagur! Ég gat sest niður þegar ég var búin að gefa litlu drottningunni pelann sinn og lesið blöðin í mestu makindum, bæði blöðin!! Já, eins og þið sjáið þá þarf lítið til að gleðja mig þessa dagana.

Gott að kunna þetta!

Ég væri alveg til í að kunna að dáleiða sjálfa mig því að sá hæfileiki hefði nýst mér jafn vel og þessum manni í gær. Því í gær lenti ég í þeirri skemmtilegu lífsreynslu að tekin var af mér tánöglin af annari stóru tánni minni. Þessi ,,aðgerð,, var framkvæmd á heilsugæslunni í hverfinu mínu undir handleiðslu læknis og hjúkrunarfræðings. Þar sem engin tími var laus hjá mínum lækni fékk ég tíma á bráðamóttöku á heilsugæslunni þar sem hægt er að tala við hjúkrunarfræðing og lækni ef til þarf. Ég hafði bara hugsað mér að láta líta á tánna góðu í von um að fá pensilín til þess að losna við þessa skemmtilegu sýkingu sem var að hrjá mig. En ekkert hefði getað undirbúið mig undir það sem kom næst. Hjúkkan tilkynnti mér að læknir þyrfti að skoða gripinn því að ekki þótti henni táin falleg. Læknirinn kom og sagði að ekkert væri annað í stöðunni en að taka nöglina af! Læknirinn hóf svo undirbúning hinnar stóru aðgerðar og tók til við það að deyfa tánna fyrir komandi átök. Ég sá svo glampa á tólin sem til stóð að nota við þetta og ég get ekki sagt að á þeim tímapunkti hafi mér liðið vel með þetta. Þegar læknirinn byrjaði að deyfa sagði ég við hann að búast mætti við því að deyfa þyrfti mig oftar en einu sinni því að eitthvað tæki ég illa við þessu eitri. Margar tilraunir voru gerðar en allt kom fyrir ekki. Táin var alveg að springa af allri deyfingunni sem í hana var komin að ekki komst meira fyrir. Allt var þetta til einskis því að ennþá fann ég vel fyrir tánni. Læknirinn sagði þá að það þýddi ekkert annað fyrir mig en á bíta á jaxlinn og harka þetta af mér. Þannig að án deyfingar kippti læknirinn með sínum tækjum og tólum tánöglinni af í heilu lagi. Og það get ég sagt ykkur að þetta var helvíti vont og núna skil ég betur af hverju það að rífa neglur af fólki er talin góð pyntingaraðferð!! Eftir næstum 2 tíma veru á heilsugæslunni labbaði ég einni tánögl fátækari heim á leið með umbúðir á stærð við boxhanska á tánni. Þetta var einhvern veginn ekki sú byrjun á góðri helgi sem ég hafði ætlað mér :)

Dáleiddi sjálfan sig fyrir skurðaðgerð

Úti í kuldanum?

Eitthvað hefur hann gert þessi til að verðskulda útiveruna

Læstur úti á baðsloppnum

Fáránleiki tilverunnar,ævisögur og brjóstastækkanir

Á síðustu tveimur dögum hef ég lesið á netinu fréttir sem eru í senn ekki-fréttir og svo hryllillega grátbroslegar fréttir að ég hef bara ekki vitað annað eins. Í gær las ég stutta frétt um 12 ára stúlkubarn sem átti sér enga ósk jafn heita en brjóstastækkun í afmælisgjöf þegar hún yrði 13 ára. Og svo í morgun las ég um unga stúlku sem ætlaði að leggja hart að sér við það að ljúka við ævisögu sinni áður en hún verður 16 ára. Hvað er í gangi? Hin 12 ára hafði fullt samþykki frá móður sinni fyrir brjóstastækkuninni en hún ætlaði þó ekki að gefa henni þetta í afmælisgjöf þegar hún yrði 16 ára. Já, því að annað væri nú bara asnalegt! Þessa aðgerð réttlættu þær svo með því að hún myndi hjálpa stúlkunni að verða fyrirsæta í framtíðinni. Þá geta þær nú ekki verið að tala um frama í hátískuiðnaðinum því að þar eru nú flestar fyrirsæturnar brjóstalausar. En nú að ,,ævisögunni,,.    Engin veit sína ævi fyrir en öll er, þessi málsháttur á mjög vel við í þessu tilviki. 16 ára fólk skrifar ekki ævisögur, það skrifar minningar frá hluta ævi sinnar. Þegar maður er 16 ára hefur maður auðvitað upplifað eitt og annað en það eru samt sem áður smámunir miðað við það sem maður lærir þegar maður eldist. Og svo er það eitt. Ég skrifaði dagbækur í mörg ár og þegar ég las þær yfir ca. ári eftir að ég skrifaði þær fannst mér sumt bara ansi kjánalegt sem stóð þar skrifað. Ég held að viðkomandi stúlkukind eigi eftir að hlægja all hressilega eftir 10 ár og segja með sjálfri sér ,,Hvað var ég að hugsa?,,.

Einmitt!!!

Ég trúi því nú rétt mátulega!

„Mér er skítsama um peningana“